Mandalay rum

Donderdagmiddag hebben we Mandalay verruild voor Bagan. De stad waarvoor we gekomen zijn! Het hele idee om naar Myanmar te gaan is namelijk ontstaan door een foto op Facebook waarop de zonsondergang in Bagan te zien was. Zonder dat plaatje waren we waarschijnlijk in Thailand terecht gekomen. Ook leuk uiteraard, maar Myanmar is minder toeristisch en nog authentieker. Good for us dus!
De busreis van Mandalay naar Bagan was ongeveer 6 uur. We hadden de laatste twee zitplekken en zaten daarom helemaal achteraan in de minivan. Het was hobbelig, maar ook heerlijk. We hebben van alles gezien, open droge vlaktes, dorpjes waar mensen echt nog in rieten hutjes wonen, marktjes, rijstvelden, noem maar op. We hebben een beetje kletsend, naar buiten starend, nadenkend over wat je ziet, genoten van weer een heel ander Myanmar.

Wat blijft verbazen, waar je ook bent ter wereld, is zien hoe mensen omgaan met de armoede. Wij vinden het schrijnend om te zien dat mensen in rieten hutjes wonen en feitelijk niks hebben. Het lijkt toch steeds maar weer dat ‘niks hebben’ toch echt over materiële dingen gaan. We hebben geen onderzoek gedaan of iets dergelijks, maar het lijkt toch echt dat de mensen gelukkig zijn. Ze glimlachen, zijn zo ontzettend vriendelijk en lijken plezier te hebben.
Toch blijft het ook vreemd, want wanneer komt die drang om meer te willen en te hebben? Ook de mensen in de rieten hutjes zien dat er een andere levensstijl bestaat. Er zijn namelijk ook best stenen luxere huizen, mensen rijden rond in auto’s en ze zien ons als toeristen voorbij komen. Wat maakt dan dat die mensen gewoon blijven zitten (veel zitten maar gewoon overal te niksen) net als de buurman links en rechts van ze, wat blikjes cola verkopen? Waarom staan ze niet op om bijvoorbeeld sinas te gaan verkopen? Is het leven dan echt goed en compleet voor deze mensen? We zouden het ze willen vragen, maar helaas is engels leren op een school ook niet iets wat in het leven past van deze mensen.

Goed, na bovenstaande overdenkingen stapten we toch gewoon weer uit bij een van de betere hotels van Bagan. Met een biertje aan het zwembad ontmoetten we Chris uit Duitsland. Na een gezellig etentje met z’n drieën bij een restaurant aan de rivier besluiten we dat het een goed idee is om Mandalay rum te gaan drinken. Een rum die schijnbaar tot een van betere rums ter wereld behoord. Of het goede rum is kunnen we beide niet beoordelen. Hij was zacht van smaak, maar hard qua alcohol. Er zijn wat gaten in het laatste deel van de avond, maar ergens zijn we in het zwembad beland en eruit gezet. Meer laten we er niet over los :-)

Na het uitslapen van de kater tot een uur of vier gaan we op pad! Het 'werelds grootste' blijft een thema, Bagan heeft de grootste verzameling boeddhistische tempels en stupa’s ter wereld! Er zijn er 2.217 over, na de verovering van de stad door de Mongolen, een heftige aardbeving en de tand des tijd.
De toeristen huren hier een fiets, paard en wagen, privé auto of een e-bike. Wij hebben deze laatste gehuurd, het bleek een elektrische scooter in plaats van een e-bike zoals wij die kennen.
Vanwege de opstartproblemen zoeken we meteen maar een sunset tempel op, één waar we wat hoger op kunnen klimmen en waar niet te veel mensen zijn.
Niks is te veel gezegd over Bagan en hoewel de foto’s mooi zijn, is het in werkelijkheid echt magisch. Overal waar je kijkt zie je de toppen van de meest meesterlijk gebouwde pagodes.

Zo nog even een hapje rijst eten en dan vroeg naar bed, morgen weer fris en fruitig op pad voor de sunrise bij rest van de 2.216 pagodes!