Vieze muizen!

Na de trekking wilden we de dag erna, met de nachtbus, door naar Yangon. Helaas gooit het waterfestival wederom roet in het eten. Officieel is het al afgelopen, maar heel veel mensen hebben vakantie en reizen blijkbaar door het land. Het was niet mogelijk een bus te krijgen voor de komende dagen, dus hebben we met bloed, zweet, tranen, gesjacherijn en gelukkig enorme hulp van José uiteindelijk een ticket kunnen boeken.

De reis met Myanma airways viel alles mee, het vliegtuig zag er redelijk uit, we kregen snacks aan boord en we waren vrij vlot in Yangon. Zonder gehobbel met tien anderen achterin een busje. Helemaal zo gek nog niet dat vliegen.
In Yangon blijkt dat Anneke een foutje heeft gemaakt, ze had het verkeerde guesthouse geboekt. (Even een snelle boeking na het regelen van het vliegticket, met alle ergernis en frustratie nog in haar lijf). We hadden in ons hoofd te slapen bij White House guesthouse, een tip van een Canadees die we onderweg tegen zijn gekomen. Simpel guesthouse, maar best breakfast ever zei hij. Wij zijn uiteindelijk bij Agga guesthouse terecht gekomen. We zijn even echt backpack style gegaan, de douche en toilet was op de gang ;-) Nadat we over de eerste schok heen waren, was het eigenlijk best prima (behalve dat je slippers voor de deur van het hotel uit moest doen om vervolgens over een plakkerige vloer en trap te lopen en slapen op een plank is best goed voor de rug ;-)). De locatie was in ieder geval goed, downtown en vlak bij 19th street waar we de avonden hebben gespendeerd. Ze noemen het ook wel BBQ street, je kiest je gerecht en het wordt meteen op de BBQ gegooid. Je kan er allerlei delicatesses eten, zoals varkensneus, oor, darm, enz. We hebben het toch maar bij kip gehouden.

De eerste avond Yangon was wennen, wat een drukte en vooral wat een hitte! De temperatuur en luchtvochtigheid liggen wat hoger hier. We verkennen de stad lopend om twee pagodes te bekijken. De Sule pagode die op een rotonde staat en de Botataung pagode, bij de laatste kwamen we aan toen het al donker was en we zijn er achter dat dit toch een betere tijd is om pagodes te bezoeken. Ten eerste is de temperatuur beter, ten tweede zijn er veel locals die komen en ten derde glimt de pagode dan nog mooier. Het is heerlijk om gewoon te gaan zitten, mensen te kijken, foto’s te maken en wat gesprekken te voeren met de locals.

Na de oververhitte avondwandeling, besluiten we de volgende dag ons programma te starten met een taxirit. First stop, een enorme sleeping boeddha. Boeddhisme toont voor ons dan weer haar mooie, bijzondere kant, de boeddha ligt in een enorme hal waarin de ijzeren constructie nog zichtbaar is, weliswaar deels versierd met lichten, spiegeltjes en andere shiny dingen. Het maakt blijkbaar niet uit waar je je geloof uitoefent als er maar een boeddha is met een hoop bling bling en lichtjes. Hierna lopen we naar de grootste zittende boeddha van Myanmar, hier ontmoeten we PK. Een ex-monnik die studeert aan de universiteit van Yangon en woont in het klooster. Ondanks dat hij een missie had (geld natuurlijk) is het leuk om met hem te praten. Hij spreekt erg goed engels. Hij vertelt ons dat je je moet zegenen bij het symbool van je geboortedag door vijf keer water te gooien over boeddha. Voor boeddha, je familie, je ‘teacher’, gezondheid en de monniken. Dan vul je de beker een laatste keer en doe je een wens.
We moesten onze geboortedag even opzoeken, maar we blijken beide op donderdag geboren te zijn. Het teken van donderdag is een muis/rat. Volgens PK zijn donderdagmensen heel heel erg intelligent :-P en nog mooier, mensen van dezelfde geboortedag hebben nooit ruzie. Dat verklaart waarom we nog steeds zo makkelijk samen reizen!
PK laat ons het terrein met daarop de kloostergebouwen zien, veel oud-Engelse koloniale gebouwen. Ze zijn aan renovatie toe, maar zijn nog steeds indrukwekkend.
Dan komt zijn vraag om onze ‘kindness' to help the children. Er wonen 627 kinderen in het weeshuis, veel kinderen hebben hun ouders verloren aan de gevechten in het noord-oosten van het land. De monniken onderhouden deze kinderen, de overheid draagt hier niet aan bij. Hoewel het schrijnend is en we graag wat willen doen voor deze kinderen, twijfelen we toch of we direct geld moeten geven. We vertellen PK dat we graag wat willen doen, maar vanuit Nederland. Nadat we gedag hebben gezegd zitten we nog even samen na te kletsen bij de zittende boeddha en stellen we ons zelf de vraag of we nou te wantrouwend zijn of niet? Wij zijn zo gewend dat het om eigen belang gaat en dat je met zulke verhalen wordt opgelicht, maar zou het ook niet gewoon zo kunnen zijn dat hij niet anders kan dan om geld vragen, wie zorgt er anders voor deze kinderen? We zullen zien of hij woord houdt en ons een e-mail stuurt met informatie.

Om aan de warmte te ontsnappen gaan we naar het park om het Kandawgyi lake. Hier lopen we van terras naar terras voor een hapje, drankje en schaduw (met wifi!). Het park is groen, schoon en je hebt een geweldig uitzicht op de Shewdagon Pagode, ons avondprogramma.
Uit de lonely planet volgen we de tip op voor de Vista rooftop bar met uitzicht op de pagode. De sunset viel wat tegen, maar het biertje smaakte goed.

Rond een uur of zeven beklimmen we dan eindelijk het pronkstuk van Yangon, de Shwedagon Pagode. Dit is toch wel echt de meest indrukwekkende die we gezien hebben tijdens onze trip en we zijn dan ook blij dat we hiermee afsluiten. De stupa is 98 meter hoog en bekleed met tonnen bladgoud, gedoneerd door verschillende koningen. Naast de pagode blijkt Nathalie hier toch echt de grootste attractie, ze wordt aangesproken en gefotografeerd alsof ze (de blanke) Rhianna is.

Onze laatste volle dag in Myanmar starten we met een treinreis door Yangon, de circle line. Deze heb je in twee varianten, met en zonder airco. Wij nemen die zonder airco, voor de echte Myanmese ervaring. De trein rijdt met een gemiddelde van 20 km per uur en hobbelt en slingert alle kanten op. We zien met name veel van hoe de toch weer armere mensen wonen en dat zijn er nog al wat zo naast het spoor.
Na bijna twee en een half uur trein hebben we het wel gezien en nemen we een taxi naar Scotts Market, een vrij toeristische markt waar de ekster in Anneke loskomt en ze een aantal edelstenen koopt.
In Peoples Park aan de voet van de Shwedagon pagode kijken we naar onze laatste Sunset in Myanmar, lekker liggend in het gras met onze e-reader.

Vandaag vliegen we weer, Nath heeft de leiding….we blijken pas een uur en tien minuten later te vliegen dan dat wij al dagen denken. Maar goed, dat mag de pret niet drukken, we gaan naar Ko Lanta en we zijn ruim op tijd op het vliegveld!

Het leuke aan reizen is toch ook altijd wel dat je je zo makkelijk aanpast en je over dingen heen zet. We hebben voor we wegging veelvuldig app contact gehad over wat voor kleding we mee zouden nemen. Voor je gaat, denk je nog dat het ook gaat om er leuk uit zien, na twee dagen verandert dat in: het moet vies mogen worden en het moet praktisch zijn. Je neemt van alles wat mee en doet uiteindelijk maar een of twee setjes constant aan. Dit gebeurt elke keer weer en toch denk je dat je meer mee moet nemen. We lopen nu in vieze slobberige lange harembroeken of leggings en we voelen ons er goed bij! Lekker wassen in Thailand, wat een luxe :-) Na twee en halve (erg mooie) dagen in Yangon zijn we toe aan wat luxe en verkoeling van de zee.